- Najlepszy samochód do 25 000 EUR1: pierwsze miejsce dla zasilanej akumulatorowo Mokki‑e
- Elektryczny samochód w dobrym stylu: odważny i czysty w formie Opel Mokka‑e trafił w swój czas
- Elektryczny sukces: Mokka‑e kolejnym laureatem „Złotej Kierownicy” po Corsie‑e
- Seryjny zdobywca „Auto Oskarów”: to już 19. „Złota Kierownica” dla Opla
Rüsselsheim. Nowy Opel Mokka‑e zdobył „Złotą Kierownicę 2021”2, pokonując silną konkurencję i sięgając po jedną z najbardziej prestiżowych nagród w branży motoryzacyjnej w kategorii „Najlepszy Samochód do 25 000 euro”.
Mokka‑e kontynuuje serię sukcesów Opla w tym plebiscycie. W ubiegłym roku „Złota Kierownica”3 trafiła do Rüsselsheim za w pełni elektryczną Corsę‑e. Po modelach Ampera‑e w 2017 r. i Corsa‑e w 2020 r. Mokka‑e jest już trzecim samochodem elektrycznym oraz pierwszym SUV‑em marki Opel zdobywającym to trofeum. Samochody elektryczne z błyskawicą w logo elektryzują zarówno czytelników AUTO BILD i BILD am SONNTAG, jak i klientów.
„Opel Mokka‑e jest niezwykłym modelem, czego kolejnym dowodem są wyniki tegorocznej rywalizacji o „Złotą Kierownicę” — powiedział Uwe Hochgeschurtz, dyrektor generalny firmy Opel, podczas ceremonii wręczenia nagród, która odbyła się wczoraj w berlińskim Axel Springer Haus. „Dzięki najnowocześniejszej technologii i bezkompromisowej stylistyce Mokka‑e sprawia, że e‑mobilność dostarcza przyjemności pod każdym względem. Bardzo się cieszymy, że nasi klienci, czytelnicy AUTO BILD i BILD am SONNTAG, a także eksperci z jury są tego samego zdania”.
Opel Mokka‑e: przyciągający wzrok, elektrycznym model z zasilaniem akumulatorowym i znakiem „Blitz” wkomponowanym w Opel Vizor
Nowy Opel Mokka‑e imponuje nie tylko odważnym i czystym wzornictwem, ale także osiągami. Silnik elektryczny rozwija moc 100 kW/136 KM oraz 260 Nm maksymalnego momentu obrotowego, co pozwala na dynamiczną i niemal bezgłośną jazdę. Akumulator trakcyjny o pojemności 50 kWh zapewnia zasięg do 338 kilometrów na jedynym ładowaniu (według cyklu WLTP4). Prędkość maksymalna została ograniczona elektronicznie do 150 km/h. Najnowocześniejszy rekuperacyjny układ hamulcowy dodatkowo zwiększa wydajność Mokki‑e, umożliwiając odzyskiwanie energii podczas zmniejszania prędkości i hamowania. Ładowanie akumulatora do 80 procent pojemności na publicznej 100‑kilowatowej stałoprądowej stacji szybkiego ładowania zajmuje tylko 30 minut.
Opel i „Złota Kierownica”: wszyscy zwycięzcy z Rüsselsheim
Mokka‑e jest najnowszym dumnym laureatem „Złotej Kierownicy” wśród modeli marki Opel. Nagroda, przyznawana od 1976 r. przez BILD am SONNTAG (od 2009 r. we współpracy z AUTO BILD) trafia do producenta z Rüsselsheim już po raz 19. Wszystko zaczęło się w 1978 r., dwa lata po inauguracji plebiscytu, kiedy to zwyciężył w nim Opel Senator A.
Pierwszym etapem wyłaniania laureatów „Złotej Kierownicy” jest głosowanie czytelników AUTO BILD i BILD am SONNTAG. Wybierają oni swoich faworytów w każdej kategorii, którzy w ten sposób otrzymują nominację do finału. Następnie na torze DEKRA Lausitzring specjalistyczne jury złożone z dziennikarzy, kierowców wyścigowych i ekspertów w dziedzinie motoryzacji ocenia poszczególnych finalistów według kryteriów opartych na programie testowym AUTO BILD.
1978 — Opel Senator A: pierwsza „Złota Kierownica”
W 1978 roku marka ze znakiem „blitz” zdobyła pierwszą „Złotą Kierownicę” w swojej historii — za model Opel Senator. Samochód zaprezentowany na targach IAA we wrześniu 1977 roku był następcą kultowej serii Kapitän, Admiral i Diplomat oraz najbardziej ekskluzywnym Oplem do zakończenia jego produkcji w 1993 roku. W 1978 roku Senator był oferowany z trzema silnikami do wyboru: 2.8 o mocy 103 kW/140 KM, 3.0 o mocy 110 kW/150 KM oraz z flagową, również trzylitrową jednostką, rozwijającą moc 132 kW/180 KM.
1979 — Opel Kadett D: nagradzany mistrz przestronności
Rok później Opel znów znalazł się w czołówce plebiscytu. Kadett D z 1979 roku był pierwszym kompaktowym Oplem z przednim napędem i zdobywcą drugiej „Złotej Kierownicy” dla firmy. Dzięki poprzecznemu ustawieniu silnika i usunięciu elastycznego wału napędowego oferował pasażerom mnóstwo miejsca mimo kompaktowych wymiarów i nadwozia krótszego o 126 mm w porównaniu z poprzednikiem. W tej generacji Kadetta wprowadzono także nowe silniki z wałkiem rozrządu nad głowicą. Czterocylindrowa jednostka 1.3 OHC rozwijała moc 44 kW/60 KM lub 55 kW/75 KM. Oprócz przestronnego kombi z bagażnikiem o pojemności 1425 litrów Opel oferował dwie wersje z nadwoziem typu fastback. W styczniu 1983 roku nadszedł czas na sportowego Kadetta GTE, który dzięki czterocylindrowemu silnikowi 1.8 o mocy 115 KM rozwijał prędkość 187 km/h.
1981 — Opel Ascona C: szczęście chodzi trójkami
W 1981 roku szczęście producentowi z Rüsselsheim przyniosła Ascona C. Był to pierwszy Opel klasy średniej z przednim napędem, oferowany z nadwoziem trójbryłowym lub kombi. Ascona C była sprzedawana z silnikami benzynowymi od 1,3 do 1,6 litra oraz dieslem o pojemności 1,6 litra.
1982 — Opel Corsa A: mały samochód, wielki sukces
Zaledwie 12 miesięcy później, w 1982 roku, zupełnie nowy model Opla przebojem zdobył kolejną „Złotą Kierownicę”. Tym razem wygrała Corsa A — pierwszy mały samochód Opla o bardzo zwartych proporcjach i długości zaledwie 3,62 metra. Miał wyraźnie zarysowane, poszerzone nadkola jak samochód rajdowy i wyjątkowo niski współczynnik oporu aerodynamicznego 0,36 — prawdopodobnie rekordowy w swojej klasie. Corsę A zaprojektowano jako model, który miał zainteresować przede wszystkim „panów domu”. Szczególnie wyróżniającą się wersją była Corsa GSi z silnikiem o mocy 72 kW/98 KM. W 1985 roku do popularnej pięciodrzwiowej wersji dołączył trzydrzwiowy hatchback i dwudrzwiowy sedan. Corsa A była cenionym i bestsellerowym modelem, wyprodukowanym w liczbie 3,1 miliona egzemplarzy.
1984 — Opel Kadett E: kolejny zwycięzca z klasy kompaktowej
Pięć lat po zdobyciu pierwszej „Złotej Kierownicy” na prowadzenie znów wysunął się Kadett, a dokładnie jego nowa generacja wprowadzona do sprzedaży w 1984 roku. Drugi przednionapędowy Kadett, produkowany w latach 1984–1991, był absolutnym zwycięzcą, któremu nadano także tytuł „Samochodu Roku 1984”. Kadett tej generacji był również mistrzem aerodynamiki. Sportowa wersja GSi ze współczynnikiem oporu czołowego 0,30 wprawiła ekspertów w zdumienie. Nawet zwykły hatchback i sedan osiągały sensacyjną wartość 0,32. Łącznie firma sprzedała 3,78 miliona egzemplarzy tego aerodynamicznego majstersztyku.
1987 — Opel Senator B: kiedy powiedziało się „A”, trzeba było powiedzieć „B”
Opel Senator B powtórzył sukces swojego poprzednika. Nowy flagowy model, oparty na tylnonapędowym Oplu Omega, był oferowany głównie z silnikami sześciocylindrowymi, z wyróżniającą się kulturą pracy trzylitrową rzędową jednostką o mocy 115 kW/156 KM na czele. Pracowała ona tak płynnie, że nawet moneta ustawiona na sztorc w komorze silnika nie przewracała się pod wpływem wibracji. Później wprowadzono 4-zaworową wersję 6-cylindrowego silnika z systemem doładowania falowego Dual-Ram w kolektorze dolotowym, rozwijającą imponujące 150 kW/204 KM.
1990 — Opel Calibra: gwiazda sportu
W 1990 roku „Złotą Kierownicę” zdobył prawdziwy mistrz: oszałamiające coupé z rekordowo niskim współczynnikiem oporu aerodynamicznego wynoszącym 0,26! Calibra była dostępna z zapewniającymi wysokie osiągi silnikami o mocy od 85 kW/115 KM do 150 kW/204 KM. Flagowy Opel Calibra Turbo z napędem na wszystkie koła przyspieszał od 0 do 100 km/h w zaledwie 6,8 sekundy. Ofertę uzupełniał silnik V6, rozwijający moc 125 kW/170 KM. Calibra V6 święciła triumfy w sporcie samochodowym — w 1996 roku wygrała międzynarodowe mistrzostwa samochodów turystycznych (ITC).
1994 — Opel Omega B: złoto dla dużego samochodu
Druga edycja Omegi wywarła szczególne wrażenie na jury. Dynamiczna sylwetka, mnóstwo miejsca w środku i nowe silniki V6 z aluminiowymi głowicami, rozwijające moc do 155 kW/210 KM, przypadły do gustu ekspertom. Nowy system poduszek powietrznych zapewniał wysoki poziom bezpieczeństwa kierowcy i pasażerów. Kombi z przepastnym bagażnikiem było cenione zarówno przez rodziny, jak i rzemieślników, natomiast wersja z nadwoziem trójbryłowym sprawdzała się jako reprezentacyjny sedan dla biznesmenów.
1995 — Opel Vectra B: lustereczko, powiedz przecie...
Najbardziej przyciągającą wzrok cechą Opla Vectry były aerodynamicznie wyprofilowane lusterka boczne, łączące się w harmonijną całość z przodem samochodu — jury „Złotej Kierownicy” po prostu zachwyciło się tym rozwiązaniem. Vectra wygrała również dzięki nowym i oszczędnym silnikom benzynowym o pojemności od 1,6 do 2,6 litra i mocy od 55 kW/75 KM do 125 kW/170 KM. Wraz z modelem debiutowały również silniki wysokoprężne o pojemności od 1,7 do 2,2 litra z bezpośrednim wtryskiem paliwa, które wyróżniały się wzorcowo niskim zużyciem paliwa.
1999 — Opel Zafira A: siedmiomiejscowy mistrz szybkich zmian
Kto go wymyślił? Opel! Tak jest, kompaktowy minivan, którego siedmiomiejscowe wnętrze można było błyskawicznie (w ciągu zaledwie 15 sekund!) przekształcić w przestrzeń ładunkową (maksymalnie 1700 litrów) bez wymontowywania foteli, to efekt pracy projektantów z Rüsselsheim. Formuła nazwana Flex7 pomogła Zafirze w zdobyciu „Złotej Kierownicy” w 1999 roku. Dzięki pomysłowej koncepcji zbędne fotele znikały pod podłogą samochodu. Funkcjonalny i niezwykle przestronny samochód zaimponował także kompaktowymi wymiarami zewnętrznymi i znakomitą dynamiką jazdy.
2002 — Opel Vectra C: elektryczny postęp
Trzecia generacja Vectry obroniła tytuł zdobyty przez poprzednika i również została uhonorowana „Złotą Kierownicą”. Nowy samochód klasy średniej zadebiutował na początku ery elektroniki. Poszczególne systemy pojazdu były połączone magistralą CAN (Controller Area Network), która zastąpiła klasyczne wiązki kablowe, a w układzie kierowniczym zastosowano elektryczno-hydrauliczne wspomaganie. Silniki benzynowe i wysokoprężne rozwijały moc od 74 kW/100 KM do 206 kW/280 KM z pojemnością od 1,6 do 3,2 litra. W 2004 roku Opel wyposażył Vectrę w system aktywnego zawieszenia IDS Plus ze stałą kontrolą amortyzacji (CDC), w którym charakterystyka amortyzatorów dostosowywała się do warunków jazdy.
2005 — Opel Zafira B: złota dwunastka
Druga generacja Zafiry wciąż wyznaczała standardy dzięki zmodernizowanej wersji systemu foteli Flex7 i — podobnie jak jej poprzedniczka — zdobyła „Złotą Kierownicę”. Zafira w wersji OPC okazała się też najszybszym minivanem na świecie: samochód z silnikiem o mocy 177 kW/240 KM okrążył Północną Pętlę toru Nürburgring w 8 minut i 54,38 sekundy. W ustanowieniu tego rekordowego wyniku pomogło 240 koni mechanicznych pod maską oraz podwozie zapewniające znakomite właściwości jezdne.
2009 — Opel Astra J: stylowa sztuka
W 2009 roku Astra J, arcydzieło projektantów, podążyła śladami cudownie przestronnego Kadetta D i mistrza aerodynamiki, Kadetta E, przynosząc marce Opel trzecią „Złotą Kierownicę” w klasie kompaktowej. Samochód został zaprojektowany zgodnie z nową koncepcją stylistyczną Opla, opartą na „połączeniu artystycznej wrażliwości z niemiecką precyzją”. Ponadto Astra J była wyposażona w nowoczesne systemy wspomagające kierowcę, takie jak kamera Opel Eye i reflektory AFL+ z funkcją doświetlania zakrętów. Adaptacyjne zawieszenie FlexRide dopasowywało się do warunków jazdy, a kierowca i siedzący obok niego pasażer otrzymali fotele z certyfikatem AGR (Akcji na rzecz zdrowych pleców).
2010 — Opel Meriva B: inteligentny, kompaktowy i... złoty
Meriva B, czyli młodsza siostra Zafiry, sięgnęła po złoto w 2012 roku, potwierdzając doświadczenie firmy Opel w segmencie minivanów. Na decyzję jurorów wpłynął funkcjonalny system składania tylnych foteli FlexSpace i innowacyjne rozwiązanie z drugą parą drzwi otwieraną przeciwnie do kierunku jazdy. System FlexDoors ułatwiał sadzanie dzieci na tylnych fotelach oraz wsiadanie i wysiadanie wysokim pasażerom. Dzięki downsizingowi i turbodoładowaniu silniki samochodu oferowały dobre osiągi przy niskim zużyciu paliwa. Moc jednostek napędowych wynosiła od 55 kW/75 KM do 103 kW/140 KM.
2012 — Opel Zafira Tourer: salon na kołach
Zafira Tourer, czyli bardziej luksusowa odmiana Zafiry, natychmiast zdobyła kolejną „Złotą Kierownicę”. Oprócz funkcjonalnego wnętrza samochód oferował imponujący komfort, panoramiczny szklany dach i takie innowacje, jak radarowy tempomat czy alarm przedkolizyjny.
2015 — Opel Astra K: skok jakościowy
Zwycięzcą jest: Astra obecnej generacji, oparta na zupełnie nowej, lekkiej architekturze, napędzana wyłącznie najnowocześniejszymi silnikami i wyposażona w znakomite systemy łączności z funkcjami integracji ze smartfonem oraz przełomowego asystenta łączności i usług Opel OnStar. Astra kontynuuje także tradycję Opla w zakresie wprowadzania do segmentu kompaktowego rozwiązań oferowanych wcześniej tylko w samochodach wyższej klasy. Nagrodą za to była „Złota Kierownica 2015”.
2017 — Opel Ampera-e: elektryczny mistrz zasięgu
Opel Ampera‑e pozostawił konkurencję w tyle, oferując przyspieszenie godne samochodu sportowego i największy elektryczny zasięg w swoim segmencie. Jedno ładowanie litowo-jonowego akumulatora o pojemności 60 kWh wystarcza na pokonanie nawet 520 kilometrów (według nowego europejskiego cyklu jazdy NEDC). Opel Ampera-e równie imponująco zaprezentował się podczas testów w warunkach zbliżonych do profilu prędkości określonego w światowej zharmonizowanej procedurze badania pojazdów lekkich (WLTP4; skrócona procedura testowa): na podstawie tego testu inżynierowie oszacowali zasięg na poziomie 380 kilometrów w cyklu mieszanym. Ampera-e przyspiesza od 0 do 50 km/h w zaledwie 3,2 sekundy. Ponadto mierząca 4,16 metra długości Ampera oferuje sporo miejsca dla pięciu osób oraz bagażnik o pojemności 381 litrów (1274 litry przy złożonych siedzeniach) — to konfiguracja na wagę złota.
2020 — Opel Corsa‑e: zelektryfikowany bestseller
Szóstą generację bestsellerowego małego samochodu zaoferowano także z napędem elektrycznym. Dzięki akumulatorowi o pojemności 50 kWh Corsa‑e może przejechać do 337 kilometrów na jednym ładowaniu (wg cyklu WLTP4), więc doskonale sprawdza się jako samochód na co dzień. Pięciomiejscowa elektryczna Corsa już w podstawowej wersji jest wyposażona w liczne i zaawansowane systemy wspomagające kierowcę. Dzięki firmie Opel elektryczna mobilność stała się przystępna.
Opel Mokka-e 2021: odważny, czysty, niekonwencjonalny i bezemisyjny
Po Oplu Corsie‑e w najnowszej edycji plebiscytu „Złota Kierownica” zwyciężył nowy Opel Mokka‑e. Nowość rynkowa wzbudza podziw między innymi nowym obliczem marki Opel Vizor oraz w pełni cyfrowym kokpitem Pure Panel. W pełni elektryczna Mokka‑e może przejechać bezemisyjnie do 338 kilometrów (wg cyklu WLTP4) na jedynym ładowaniu.
1 Cena dotyczy rynku niemieckiego i zawiera dopłatę środowiskową.
2 AUTO BILD nr 45/2021 i BILD am SONNTAG nr 46/2021; kategoria „najlepszy samochód do 25 000 EUR” z uwzględnieniem dotacji środowiskowej.
3 AUTO BILD i BILD am SONNTAG nr 45/2021; kategoria „małe samochody”.
4 Zasięg ustalono zgodnie z procedurą testową WLTP (rozporządzenie (WE) nr 715/2007, rozporządzenie (UE) nr 2017/1151). Rzeczywisty zasięg może się różnić w zależności od codziennych warunków i czynników takich jak indywidualny styl jazdy, charakterystyka trasy, temperatura zewnętrzna, a także korzystanie z ogrzewania i klimatyzacji oraz funkcji wstępnego rozgrzewania lub schładzania wnętrza na postoju.